Mazovia 1016 minikomputer z PRL produkowany seryjnie od 1986 roku. Dla uzyskania większej niż IBM szybkości komputera postanowiono użyć mikroprocesora 8086.

Mazovia, produkowana seryjnie od 1986 roku, „uzbrojona” była w 16-bitowy procesor o częstotliwości taktowania 5 MHz, pamięć RAM o pojemności 256 lub 640 kB, dysk mogący pomieścić 10 – 30 MB danych, a do tego… klawiatura z polskimi znakami. W zestawie z podwójną stacją FDD i drukarką w 1986 roku za Mazovię trzeba było z portfela wyłożyć… całe 3 miliony złotych! I niewiele zmienia fakt, że ówczesne ceny wyglądały nieco inaczej niż dzisiejsze, bo biorąc pod uwagę średnią zarobków z tamtych czasów (ok. 24 tysięcy złotych miesięcznie) nadal nie wygląda to zbyt różowo.
Nie znaczy to jednak, że społeczeństwo nie miało najmniejszych szans zetknąć się z takim komputerem. Zwykli obywatele, a konkretnie młodzież, mogła wręcz pobawić się Elwro 800 Junior (w założeniu kompatybilny z ZX Spectrum), który w 1987 roku Ministerstwo Oświaty i Wychowania zamówiło w liczbie 3 500 sztuk, z celem zamontowania ich w placówkach szkolnych. Choć z drugiej strony, czym jest 3 500 sztuk na całą Polskę? Z kwestii technicznych można wspomnieć, iż Elwro 800 Junior zaopatrzony był w procesor Z80A o częstotliwości 3,5 MHz, 64 kB pamięci RAM, a jako ciekawostkę warto zauważyć, iż miał on możliwość pracy w sieci z 15 innymi komputerami uczniowskimi i komputerem nauczyciela. Miało to więc być interesujące i pouczające przedsięwzięcie.

30 marca 1985 roku powstała spółka Mikrokomputery, która skupiła aż 12 przedsiębiorstw zaangażowanych w powstanie pierwszego, polskiego mikrokomputera klasy PC XT. Były to następujące przedsiębiorstwa: IMM, ERA, POLON, MERA-BŁONIE, POLKOLOR, MERA-SYSTEM, MERAL, BIUROTECHNIKA, MERA-REFA, MERAMAT, METRONEX i PHZ UNITRA ZATRA), której głównym celem była produkcja komputera osobistego.  Dla uzyskania większej niż IBM szybkości komputera postanowiono użyć mikroprocesora 8086, a nie 8088 zwłaszcza, że był już produkowany w tym czasie w ZSRR odpowiednik tego procesora, a Zakłady TEWA w Warszawie miały w krótkim czasie rozpocząć produkcje tego typu procesora. Zakładano uzyskanie kompatybilności z IBM XT, ale również wyposażono komputer w nowszy sterownik monitora niż w IBM. W miejsce karty CGA opracowano kartę graficzną typu Hercules/CGA. Jako wzorzec przy pracach konstrukcyjnych wykorzystano komputer personalny firmy Compaq. Ze względu na ograniczenia technologiczne, brak dobrej technologii wykonywania złącz krawędziowych w FMiK ERA zdecydowano o użyciu w konstrukcji złącz pośrednich wykonywanych na licencji Canon w zakładach w Eltra w Toruniu.”